Finnegans Meet to księga w formie rolodeksu, której stronicami są wizytówki nawiązujące do postaci z powieści Jamesa Joyce'a Finneganów tren (Finnegans Wake). Zakręć, by obejrzeć; obejrzyj, by zakręcić (się) i poznać całą rzeszę najdziwniejszych osobników i kuriozów finnegańskiego świata. W tym nowatorskim spojrzeniu na tekst Joyce'a odnaleźć można także mnogość ukrytych inspiracji słynnego Irlandczyka, czerpanych z kultury popularnej, historii, geografii czy języków. Literatura spotyka się tutaj z obrazem, co jest wynikiem artystycznych eksperymentów Krzysztofa Bartnickiego (który od kilkunastu lat zajmuje się Joyce'em) i Marcina Szmandry (który w tę przestrzeń niedawno wszedł).

Wystawa Message from Charlotte Yana Tomaszewskiego to wyobrażenie fikcyjnej sytuacji w przyszłości. W apokaliptycznym krajobrazie odnaleziony zostaje relikt przeszłości: kapsuła czasu śląskiego miasta Rydułtowy, a wydobyty obiekt i związane z nim artefakty, wystawione na widok publiczny w bezczasowej narracji muzealnej.

Wystawa Pismo wpisuje się w cykl działań Kroniki Archeologie, zestawiający ze sobą odległe chronologicznie dzieła i działania artystów, w których przejawiają się podobne postawy, fascynacje, formy i migrujące teksty kulturowe.

W naturze wilki żyją w zorganizowanych grupach społecznych, są w stanie stworzyć najbardziej złożoną i funkcjonalną strukturę hierarchiczną w świecie zwierząt. Dla grupy hierarchia jest fundamentalna – jeśli zostaje zaburzona, wataha się rozpada. Wykluczone wilki żyją poza stadem. Są to osobniki, które w jakiś sposób sprawiały stadu trudność: nie chciały lub nie mogły się podporządkować. Żyjąc w odosobnieniu, w celu uniknięcia konfliktów, nie znaczą swoim zapachem terytoriów, często też rezygnują z wycia. Samotne wilki intensywnie wędrują w poszukiwaniu niezajętego jeszcze obszaru, na którym mogą zamieszkać, a także w poszukiwaniu innych osobników, w poszukiwaniu bliskości.

A chłopaki podpierają ściany to indywidualna wystawa Bartosza Sikorskiego,  układająca się w instalacje - kompozycje, złożone z obrazów, muzyki, projekcji wideo. Jej tytuł nawiązuje do powiedzenia o nietańczących chłopakach na szkolnych  dyskotekach czy zabawach. Kiedy dziewczyny już dawno wyszły na parkiet i zaczęły tańczyć, oni wciąż stoją przy ścianach i obserwują czubki swoich butów...

Twórczość Magdaleny Starskiej to próba oswajania rzeczywistości, interakcje z własną wyobraźnią oraz społeczeństwem, którego paradygmaty (natychmiastowa komunikacja, nastawienie na kumulację dóbr i nieustanny wzrost) generują lęk, stres i stany depresyjne. W czasach, w których domena publiczna oraz intymność stały się sceną transakcji, kalkulacji oraz walki o uwagę, Magdalena Starska zaprasza do kontemplacji. Minimalizuje bodźce i oczekiwania, a zaspokojenie potrzeby kontaktu międzyludzkiego poszerza o świat przedmiotów.

Czego boi się Europa? I dlaczego zgadzamy się na grę w strach? Z lękiem i z mechanizmami polityki strachu będzie konfrontować wystawa Je brûle Paris przygotowana przez Stanisława Rukszę w Cité internationale des arts w Paryżu.

Potrzebowałem słowa opisującego ów wir przyjemności i bólu, który odczuwałem w uszach od momentu przebudzenia się aż po noc, jeszcze długo po zamknięciu oczu. Przyszło mi na myśl wyrażenie „pejzaż dźwiękowy” (soundscape). Wydaje mi się, że sam je wymyśliłem, wywodząc je ze słowa pejzaż (landscape) [...]. Używałem je w odniesieniu do wszystkich, i do określonych środowisk dźwiękowych.

Raymond M. Schafer

Uprawiana przez anarchistów partyzantka komunikacyjna (np. przejmowanie billboardów i citylightów) jest skutecznym narzędziem walki klasowej. Wystawa O BOGATYCH jest dokumentacją aktów obywatelskiego nieposłuszeństwa oraz praktyk oporu kolektywu ManuFAktura.

Wystawa Kamienie Marka Wasilewskiego odnosi się do relacji pomiędzy człowiekiem a obiektem kultu w jego najbardziej podstawowym i fizycznym wymiarze. Artysta próbuje zmierzyć się z pytaniem o naturę doświadczenia kultu religijnego zarówno w jego indywidualnym, metafizycznym, jak i społecznym oraz politycznym wymiarze. Autor zwraca uwagę na to, w jaki sposób doświadczenie to może konstruować albo zaburzać tożsamości kulturowe i polityczne.

Workers Of The Artworld Unite to kolejna edycja popularyzującej, mobilnej wystawy, która posługując się językiem sztuki i działaniami artystycznymi, stawia sobie za cel zobrazowanie aktualnych problemów ekonomicznych artystów, kuratorów oraz instytucji zajmujących się sztukami wizualnymi w Polsce, a także miejsca czy statusu sztuki oraz jej twórców w polu społecznym.

Artyści: Anna Baumgart, Łukasz Błażejewski, Bogna Burska, Maciej Chodziński, Kuba Dąbrowski, Mikołaj Długosz, Magda Fabiańczyk, Giuseppe Fanizza, Marek Glinkowski, Frederik Gruyaert, Erla S. Haraldsdóttir, Paul Philipp Heinze, Lars Holdhus, Rafał Jakubowicz, Grzegorz Klaman, Barbora Klimova, Paweł Kulczyński, Darri Lorenzen, Bartek Materka, Krzysztof Miękus, Rafał Milach, Patrycja Orzechowska, Jan Pfeiffer, P.O.L.E., Natalia Romik, Maciej Salamon, Łukasz Skąpski oraz Ayuta, Rafał Bujnowski, Paweł Jarodzki, Łukasz Jastrubczak, Tomek Kowalski, Piotr Kurka, Kamil Kuskowski, Mikołaj Małek, Malwina Rzonca, Wilhelm Sasnal, Grzegorz Sztwiertnia, Małgorzata Szymankiewicz, Kristian Skylstad, Łukasz Surowiec, Matteo Terzaghi, Magda Tothova, Łukasz Trzciński, Matej Vakula, Aleksandra Wasilkowska, Marco Zürcher.

Indywidualna wystawa Mikołaja Małka, z użyciem wielu rzeczy widzialnych i niewidzialnych oraz tekstem Marcina Cecki.

Zmyślenie to pierwsza indywidualna wystawa Bartosza Zaskórskiego, prezentująca głównie rysunki artysty, powstałe od 2010 roku.

Artyści: Paweł Althamer, Wojciech Doroszuk, Magda Fabianczyk, Giuseppe Fanizza, Nina Fiocco and Metodo Salgari, Khaled Jarrar, Giovanni Morbin, Marina Naprushkina, Joanna Rajkowska, REP, Santiago Sierra, Stephanie Syjuco, Grzegorz Sztwiertnia, Łukasz Trzciński, Krzysztof Wodiczko, Piotr Wysocki i dokumentacje.