Środowisko dźwiękowe określonej przestrzeni podlega permanentnemu formowaniu dzięki zachodzącym w ramach jego struktury przemianom społeczno-kulturowym. W rezultacie opis i dokumentacja potencjału fonicznego konkretnego miejsca zakładają wypracowanie metodologii, która jest w stanie definiować wykrojony obszar badawczy, zarówno geograficznie, jak i kulturowo. W takiej konfiguracji specyfika audiosfery wybranego miejsca nie jest jedynie wynikiem zmian technologiczno-cywilizacyjnych, tylko ciągłego przeobrażania środowiska fonicznego.

Następstwem wybrzmiewania dźwięków w ramach określonego pejzażu fonicznego jest wypracowanie konkretnego rytmu, który ze względu na swoją periodyczność układa się w określony cykl o zdefiniowanym tempie i charakterze. Schafer twierdził iż następstwa rytmów naturalnego pejzażu dźwiękowego są barwną, idiomatyczną kompozycją, która odbywa się wedle ogólnego prawa cykliczności […]. Kiedy myślimy o geograficznym rozmieszczeniu zdarzeń dźwiękowych staje się jasne, iż przestrzeń miasta jest dynamicznym polem, w ramach którego usystematyzowanie sfery akustycznej to odważny, długi i męczący eksperyment, którego rezultatem nigdy nie będzie zdefiniowany profil lub model krajobrazu audialnego. Próba dźwiękowego ujarzmienia tak rozbudowanej przestrzeni jest aktualnie prawie niemożliwa z powodu jej złożoności i występowania wielu zmiennych - przestrzennego charakteru audiosfery, czasowości zjawisk fonicznych, miejsca występowania konkretnego klimatu fonicznego oraz współczynnika ludzkiego (czyli sumę jej pasywnych i aktywnych uczestników). Pejzaż dźwiękowy miasta naznaczony jest wyraźną przemocą akustyczną, przez co, paradoksalnie, postępuje proces wytracania się dźwięków. Nie chodzi tutaj o ich stopniowy zanik, a raczej o zakłócony rytm, niejednolitą i chaotyczną obecność przestrzenną. Foniczna tkanka miejska wyzbyta jest przez to resztek swojego przeszłego uporządkowania, a recepcja człowieka zatopionego w takim klimacie akustycznym, jest zamglona, pozbawiona czujności. Rezultatem takich zależności jest osłabiona możliwość nadawania pejzażowi dźwiękowemu znaczeń i symboli, a próba jego wartościowania w większości przypadków nie zostaje nawet podejmowana. W jaki zatem sposób ujmować sferę akustyczną konkretnych przestrzeni, w których na co dzień żyjemy? Czy pomimo występowania silnych zakłóceń i problemów z ustrukturyzowaniem pejzażu fonicznego jesteśmy w stanie poczuć całościową atmosferę konkretnych miejsc i przejść od percypowania całości do identyfikacji szczegółu?

Poprzez audialny potencjał instalacji oraz obiektów prezentowanych na wystawie wysuwane są pytania dotyczące indywidualnego przeżywania i percypowania miejskiej audiosfery oraz sposobu, w jaki dźwięk wpływa na doświadczanie i postrzeganie zurbanizowanej przestrzeni.

Artyści: Daniel Koniusz, Tomasz Koszewnik, Łukasz Rodziewicz, Łukasz Sosiński

Organizatorzy: Fundacja Galerii Wschód, CSW Kronika
Patronat medialny: Magazyn Szum

PROGRAM TOWARZYSZĄCY WYSTAWIE:

14 sierpnia, godz. 18.00
Dyskusja Rytmika przestrzeni z udziałem: Michała Libery, Dr Roberta Losiaka oraz Marcina Szczeliny
Miejsce: CSW Kronika

21 sierpnia, godz. 14.00
Instalacja oraz performance dźwiękowy w przestrzeni miasta Katowice
Artyści: Jakub oraz Matej Frank
Miejsce: TBA

29 sierpnia, godz. 12.00
Miejski spacer dźwiękowy (punkt startowy: CSW Kronika)

Artyści:

Łukasz Rodziewicz (ur. 1981) - mieszka i pracuje w Warszawie. Autor tekstów, obiektów audio, nagrań dźwiękowych w estetyce lo-fi minimal rap. Zajmuje się nazywaniem stanów wewnętrznych, problematyką subtelnych modalności, zajść́ jednorazowych. Szczególną uwagę kieruje na dyskretny przedział bytowy, w którym sytuacje zaczynają się, sygnalizują swoją obecność, ale nie realizują w pełni. W ostatnim czasie interesują go poza akustyczne formy dźwięku.

Łukasz Sosiński (ur. 1981) - mieszka i pracuje w Warszawie, gdzie wspólnie z Magdaleną Łazarczyk realizuje projekt artystyczno-kuratorski Realny Obszar Działań. Absolwent poznańskiej ASP. W 2013 rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jego prace prezentowano m.in. w CSW Znaki Czasu w Toruniu, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku, Galerii Niebo w Poznaniu oraz BWA Warszawa.

Daniel Koniusz (ur. 1985) - artysta audiowizualny. Mieszka i pracuje w Poznaniu gdzie prowadzi obecnie Pracownię Audiosfery na Uniwersytecie Artystycznym. Absolwent ASP w Poznaniu. Jego prace prezentowano m.in. w Królikarni w Warszawie, BWA Jelenia Góra, Galerii Nowej w Poznaniu.

Tomasz Koszewnik (ur. 1986) - mieszka i pracuje w Poznaniu, studiuje intermedia na Uniwersytecie Artystycznym. Realizacje twórcze podejmuje w obszarze sztuk wizualnych, subtelnych działań i ingerencji. Laureat drugiej edycji konkursu „Wspólny projekt”, realizowanego przez Muzeum Sztuki w Łodzi i Fundację Sztuki Polskiej ING.

Matěj Frank i Jakub Frank - czescy artyści mieszkający obecnie we Wrocławiu. Jakub jest studentem historii sztuki i muzykiem zajmującym się preparacją instrumentów w celu rozszerzania ich możliwości brzmieniowych i artykulacyjnych. Matěj jest absolwentem rzeźby ASP we Wrocławiu (wyróżniony w konkursie “Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2014”). W swojej twórczości podejmuje zagadnienie przenikania się sztuk wizualnych i dźwięku. W ramach działalności stowarzyszenia Bludný kámen wspólnie organizują w Opawie i Ostrawie wystawy oraz koncerty muzyki eksperymentalnej.

Paneliści:

Michał Libera - socjolog, producent, kurator i krytyk muzyczny. Współzałożyciel fundacji 4.99, organizator koncertów i warsztatów. Współproducent serii płyt poświęconych Studiu Eksperymentalnemu Polskiego Radia, a także serii płyt konceptualno-popowych Populista. Współpracuje m.in. z Komuną Warszawa, Zachętą, CSW Zamkiem Ujazdowskim, Królikarnią oraz wydawnictwem Słowo/obraz terytoria. Kurator Polskiego Pawilonu wyróżnionego na 13-tej Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji.

dr Robert Losiak – muzykolog, kulturoznawca. Pracownik naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor artykułów naukowych poświęconych problematyce audiosfery. W 2009 r. zorganizował Pracownię Badań Pejzażu Dźwiękowego przy Instytucie Kulturoznawstwa UW, którą kieruje do dziś. Współredaktor książki Audiosfera miasta, monografii Audiosfera Wrocławia oraz redaktor zeszytu monograficznego kwartalnika IS PAN „Muzyka” pt. Pejzaże dźwiękowe przeszłości.

Marcin Szczelina – krytyk i kurator architektury. Asystent dyrektora Aarona Betskiego na XI Biennale Architektury w Wenecji. Współkurator Biennale Evento 2009 w Bordeaux. Autor licznych tekstów o współczesnej architekturze i sztuce. W latach 2008–2009 redaktor pisma „Zawód: Architekt”. Korespondent magazynu „Domus” i felietonista miesięcznika „Sukces”.Na łamach Monitor Magazine prowadzi rozmowy o współczesnej architekturze. Ekspert Europejskiej Nagrody Architektonicznej Miesa van der Rohe Award 2015. Współtwórca kolektywu Architecture Snob. Założyciel niezależnej przestrzeni do testowania granic architektury - Furheart Gallery. Obecnie pracuje nad anglojęzycznym przewodnikiem po współczesnej architekturze, który ukaże się nakładem wydawnictwa DOM Publishers.