Lombard jest tutaj nie tylko miejscem pożyczek udzielanych pod zastaw towarów, nagromadzenia przedmiotów „od igły po helikopter”, ale też metaforą egzystencji w miejscu o trudnej przeszłości, zmagającym się wciąż z problemami nieudanej transformacji systemowej. 

Wszystkie działania Jana Kowala rejestrowane są zimą. Od dziecka żyjący w zmienności pór roku, w kapryśnym dla gospodarstwa rolnego lecie, odnajduje wyciszenie w szarym oświetleniu dnia. 

Maszyna do mielenia szybko rozrasta się do rozmiarów fabryki. Powstają taśmociągi, sortownie i zagrody dla człekokształtnych istot. Proces produkcji trwa i wszyscy zostaną zmiażdżeni.