Przez czas i archiwa, pomiędzy granicami i płciami, emancypujemy się od władzy męskiego spojrzenia ku temu co niejasne, przegięte i czułe.

Od średniowiecza po czasy współczesne figura świętej męczennicy prezentuje napięcie między cielesnym cierpieniem a duchowym wyniesieniem, między przemocą a świętością, między kobiecością a jej radykalnym przekroczeniem. 

Patrzenie na męskość to zadanie niełatwe. Bo jak przyglądać się zjawisku, które, na skutek trwających stulecia norm społecznych, uznawano za coś oczywistego i w swej oczywistości niemal przezroczystego? 

Wspólny obszar zainteresowań łączący poszukiwania twórcze Joanny Tochman i Darii Wollman stanowi koncepcja pejzażu i jego percepcji jako kulturowej konstrukcji, zbioru wyobrażeń, mitów i legend oraz rzutowanych na niego ludzkich emocji. 

Totalna likwidacja zostanie poprzedzona zjawiskami zrodzonymi z chciwości, chorobliwej nadprodukcji i nienawiści. Chmury przyjmą formę bankomatów, centra handlowe zapłoną żywym ogniem, a drzewa i krzewy będą owocować opakowaniami produktów. 

Potrzebujemy nowej sztuki ziemi, która przeciwstawia się traktowaniu natury jako obojętnego materiału, aby przypomnieć, że wszyscy żyjemy i umieramy jako ziemskie istoty.