„Biedacy z poddaszy naiwnie i spontanicznie formułują sądy trafniejsze i śmielsze niż wytworni panowie, wielcy mówcy, wahający się wciąż mędrcy.”

- Jean Varlet

Piotr Bujak definiuje siebie jako artystę-badacza zajmującego się uprawianiem nauki poprzez sztuki audiowizualne. Jego wystawa w Kronice składa się z serii wielokanałowych instalacji (wideo-haiku, wido-aforyzmy) audiowizualnych tworzących rodzaj anty-kompasu.

Workers of the Artworld Unite to popularyzująca wystawa, która posługując się językiem sztuki i działaniami artystycznymi, stawia sobie za cel zobrazowanie aktualnych problemów ekonomicznych artystów, kuratorów oraz instytucji zajmujących się sztukami wizualnymi w Polsce, a także miejsca czy statusu sztuki oraz jej twórców w polu społecznym.

artyści / artists: Damian Heinisch, Hanne Grieg Hermansen, Runhild Hundeide, Frido Evers, Lars Brekke & Henrik Pask, Jason Havneraas, Johanna Ellen, Magnus Vatvedt, Sebastian Helling, Marie-Louise Jacobs, Janne Talstad, Tor-J?rgen Van Eijk, Jon Eirik Kopperud & Saman Kamyab, Kjetil Berge, Kenneth Alme, Ingri Haraldsen  & Petter Buhagen, Hans Christian Skovholt, Tora Dalseng, Victor Boullet, Kristian Skylstad, Karen Nikgol & Lee Meo

W gliwickiej Fabryce Drutu powstaje instalacja dźwiękowa, będąca jednocześnie artystycznym komentarzem do zachodzących w centrum miasta przemian modernizacyjnych. W ramach międzynarodowego projektu artystycznego A Place Where We Could Go realizowanego przez Fundację Imago Mundi i bytomskie CSW Kronika, artysta dźwiękowy Paweł Kulczyński przygotowuje pracę - rzeźbę akustyczną, bazującą częściowo na chóralnym utworze z okresu renesansu, Lamentacje Jeremiasza, angielskiego kompozytora Thomasa Tallisa.

udział biorą: Agnieszka Brzeżańska, Monika Drożyńska, Elżbieta Jabłońska, Jose Carlos Torres Sanchez, Dominik Jałowiński & Piotr Wysocki, Fundacja Napraw Sobie Miasto, czyli Aleksander Krajewski, Marta Styrna, Anna Karłowska, Paweł Jaworski

Prace Adama Laski pokazywane na wystawie w Kronice są silnie naznaczone pytaniem: czym jest mit? Jak powstaje? Jak pomaga zrozumieć rzeczywistość? Artysta nie poprzestaje jednak na pytaniu i samemu wytwarza nowe mity. W Transitory Human mitologizacje prywatne przeplatają się z mitami ogólnie dostępnymi. Autor wystawy nie daje więc prostych odpowiedzi i jednoznacznych wskazówek.

"[...] nie mogę zatrzymywać się nad okropnościami jakie wspólnie popełniliśmy. Niech wam wystarczy, gdy powiem, iż były one na miarę jego szczytowych osiągnięć i że to, co moglibyście o nich sądzić, byłoby zawsze skromniejsze niż rzeczywistość". (Markiz de Sade, Julietta)

Wystawa Mateja Vakuli Agents of Knowledge składa się z dokumentacji dwóch projektów realizowanych przez artystę na Śląsku i Zagłębiu Dąbrowskim w ostatnich miesiącach w ramach rezydencji Projektu Metropolis.

Wystawa Archeologia utopii Katarzyny Górnej i Jakuba Majmurka powstała w wyniku ubiegłorocznego programu Kroniki Prace społeczne. Projekt składa się z rzeźby oraz dwukanałowej projekcji przedstawiającej zmontowany materiał found footage. Tematem obu części instalacji jest badanie wizualnych kodów partycypacji, wypracowanych przez kino XX wieku.

Wystawa Sztuka dla sztuki Szymona Kobylarza składa się z kilkudziesięciu obrazów - akwarel z lat 2012-13. Artysta namalował hipotetyczne, wymyślone przez niego wystawy (utopijne, niemożliwe, prawdopodobne, niemające sensu), które mogą się odbyć w przestrzeni bytomskiej instytucji (choć nie tylko tam), jak i te zaproponowane przez kuratora - zaplanowane na najbliższe półtora roku, dzięki którym malarska fantazja poczeka na swoje realne odbicie lub przekreślenie wyobrażonego w rzeczywistej w przyszłości wystawie. To rodzaj postawienia zadania: „sprawdzian” wyobraźni.

Praca Co jedzą rusałki? Bogny Burskiej polega na próbie wyhodowania żywych motyli w galerii, nawiązując do początków idei wystawiennictwa, muzeów przed podziałem na specjalizacje, pokazujących zjawiska, które ludzie chcą oglądać (rzeczy, istoty, idee). Zarazem odnosi się do faz powstawania dzieła sztuki, jak i przemian człowieka w jego spełnianiu - fourierowskiej "namiętności motyla", potrafiącej zmieniać życie, zarówno społeczne, jak i samą naturę dzięki dostępności różnych aktywności.

"Zdegradowaliśmy nasze oczy do roli instrumentów pomiarowych i rozpoznających - stąd nieurodzaj idei, które można wyrazić obrazowo i nieumiejętność wykrywania znaczeń w tym, co się widzi"
Rudol Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa

Łukasz Obałek pracuje wobec zastanego miejsca. W Kronice działa względem meeting roomu - przestrzeni bogatej w historię, jak i interwencje wielu artystów, a także spotkania będące zalążkami prac. Działanie Obałka nawiązuje do widzenia Śląska poprzez pryzmat urządzeń. Touchscreen (Ekran dotykowy) to maszyna do tworzenia obrazów na płótnie odwzorowujących formatem sufit pomieszczenia.