Już w starożytnej Grecji kolonie pszczół uważane były za odpowiednik politycznej wspólnoty w przyrodzie – idealnego naturalnego ustroju, w którym owady symbolizowały obywatelską cnotę i oddanie zbiorowemu dobru.

Jestem szczelnie zapakowana w małej paczce. Mam przy sobie swój spersonalizowany niezbędnik. Program Doboru Rzeczy w Podróży Pozaziemskiej przeanalizował moje potrzeby fizjologiczne i mentalne.

Wbrew pozorom to wcale nie jest wystawa postapokaliptyczna. Aniśmy nie zmartwychwstali, ani nie przyszło Nic (ani to UFO ani Zbawiciel), które ostatecznie rozwiązało kwestię tego, kto miał rację w sporze o rzeczy ostateczne.

W jednej z wschodnio-azjatyckich przypowieści Cesarz, w przebraniu biednego i umierającego z głodu starca, prosi napotkane zwierzęta o pomoc. Jest wśród nich królik, który świadom, że trawa nie zaspokoi głodu człowieka, postanawia ofiarować swoje upieczone ciało jako pokarm i wskakuje w ogień.

Górnik Staszek Zięba wyjeżdża na powierzchnię po wielogodzinnej szychcie pod ziemią. Po oczyszczeniu ciała z kopalnianego pyłu naświetla je solarną lampą, by wynagrodzić i jednocześnie nadrobić wielogodzinny brak słonecznego światła.