Instalacja audiowizualna Nocturnal Times Paula Philippa Heinze odsłania głębokie i nieoczywiste, a zarazem nieodłączne aspekty Black Metalu, które ujawniają moc przyciągającą do niego zróżnicowane grupy społeczne.

Projekt łączy trzy miejsca: Dudley (Anglia), Bytom (Polska) oraz Charleroi (Belgia). Są to trzy słynne regiony górnicze, zwane również „Czarnymi krajami" (Black Counties). W ramach pracy zobaczymy obrazy generowane w czasie rzeczywistym przez ponad 90 kamer monitoringu i kamer drogowych ze wszystkich tych miejsc, łącznie będą one tworzyć jedno indywidualne doznanie artystyczne.

udział biorą: Piotr Bujak, Bogna Burska, Hubert Czerepok, Maya Gordon, Katarzyna Górna & Jakub Majmurek, Michał Korchowiec, Jerzy Lewczyński, Zbigniew Libera, Jacek Niegoda, Dorota Nieznalska, Patrycja Orzechowska, Krystyna Piotrowska, Stephanie Syjuco, Andrzej Tobis, Piotr Wysocki.

Projekt Punkty wsparcia podnosi wątek długofalowego podtrzymywania przy życiu idei, wizji oraz ich przekładania na wizualny język form i znaków, zadaje on również pytanie, jak można rozpoznać, że określony kierunek filozoficzny jest nadal istotny, aktualny i korzystny, a kiedy jest kontynuowany na siłę.

kolejna odsłona wystawy A Place Where We Could Go
Galeria Noplace, Oslo, Norwegia

Wystawa Michała Korchowca Cztery pory roku, lecz bez wiosny składa się z monumentalnej, tytułowej instalacji interaktywnej oraz wyboru najnowszych obrazów artysty.

Projekt Węzeł Marka Glinkowskiego nawiązuje do węzła kolejowego w Tarnowskich Górach, będącego przez ponad 150 lat strategicznym obiektem kolejowym na Górnym Śląsku i jednym z największych tego typu w Europie. Inspirację stanowił również film dokumentalny Kazimierza Karabasza z 1961 roku Węzeł, ukazujący pracę kolejarzy w Tarnowskich Górach w okresie największego rozkwitu przemysłu kolejowego.

Dirty Works to wspólna inicjatywa Stephanie Sujyco i Piotra Bujaka, która składa się z gotowych już realizacji oraz prac work-in-progress, wykonywanych podczas trwania wystawy.

udział biorą: Kimmo Alakunnas, Rossina Bossio, Mihai Grecu / Thibault Gleize, Shahar Marcus, Albert Merino, Oliver Pietsch, Ernesto Pombo / Chimene Costa, Provmyza (Galina/ Sergey), Masahiro Tsutani, Hannes Vartiainen /Pekka Veikkolainen.

Tytuł wystawy Ciało w formie zarysowuje główne wątki sztuki Patrycji Orzechowskiej: cielesność, zagadnienia wzajemnego porządku ludzi i zjawisk, żywotność rzeczy. Pokaz w Kronice prezentuje prace z ostatnich kilku lat twórczości artystki: kolaże, inscenizowane fotografie, instalacje.

Wystawa Dowody rzeczowe składa się z najnowszych obrazów Andrzeja Tobisa  tworzących cykl, którego motywem spajającym są wymyślone, hipotetyczne rzeźby geometryczne. Dowody rzeczowe to zarazem powrót artysty do medium malarstwa.

Wystawa Katarzyny Bochenek jest wyborem prac powstałych w ramach cyklu Wiele pytań, mało odpowiedzi. W Kronice przybiorą formę plakatów i murali, czerpiących z estetyki szablonu, obrazowego haiku, poezji wizualnej, quasi-rewolucyjnych czy anarchistycznych emblemów.

Wystawa A Place Where We Could Go to premierowa odsłona ośmiu autonomicznych projektów (wystaw) Magdy Fabiańczyk, Erli S. Haralsdóttir, Larsa Holdhusa i Frederika Gruyaerta, Rafała Jakubowicza, Darri Lorenzena, Łukasza Skąpskiego, Kristiana Skylstada, Łukasza Surowca oraz dokumentacja wcześniej zrealizowanej pracy site-specific Pawła Kulczyńskiego. Wszystkie są wynikiem rezydencji artystycznych na terenie Górnego Śląska i Zagłebia Dąbrowskiego.

CSW Kronika w Bytomiu i Fundacja Imago Mundi zapraszają na wystawę w ramach cyklu A Place Where We Could Go (część programu Projekt Metropolis).

artyści: Łukasz Skąpski oraz Ayuta, Rafał Bujnowski, Paweł Jarodzki, Łukasz Jastrubczak, Tomasz Kowalski, Piotr Kurka, Kamil Kuskowski, Mikołaj Małek, Malwina Rzonca, Wilhelm Sasnal, Grzegorz Sztwiertnia, Małgorzata Szymankiewicz

Wystawa Gabinet dobrej historii Łukasza Trzcińskiego stawia w centrum problem wizualnej pamięci („Pamiętamy tylko fotografie”, cytując Susan Sontag) i jej nieustannych przetworzeń.

Wystawa Roboty ziemne to efekt długofalowego projektu realizowanego przez Macieja Salamona i Macieja Chodzińskiego na Górnym Śląsku i Zagłębiu Dąbrowskim. Wykazując troskę o naturalne środowisko artyści w przewrotny sposób traktują dziedzictwo land-artu, wprowadzając w życie plan bioeutanazji.

Wystawa Czarny świt Grzegorza Klamana prezentuje ostatnie prace artysty. Oś wystawy stanowią dwa projekty: Śnienie oraz Solidarity Guerilla.