Artystki/artyści: Rosie Dahlstrom, James Duffy, Mary Evans, Ben Fitton, Katrine Hjelde, Jolanta Jastrząb, Sally Jane, Karolina Konopka, Kolektyw Biuro Podróży (Paweł Mendrek, Małgorzata Szandała, Ewa Zasada), Gloria Lopez-Cleires, Gary Marshall-Stevens, Reyhaneh Mirjahani, Eleanor Neason, Martin Newth, Johanna Oskarsson, Beate Persdotter Løken, Rasmus Richter, Laura Rosser, Secondeditions (Elizabeth Peebles i Marcus Eisenmann), Alexander Stevenson, Kolbrún Inga Söring, Veera Rustomji, Miłosz Wnukowski.

Pępek świata, centrum wydarzeń, matecznik, bezpieczna przystań. W zamierzchłych czasach wyobrażonym środkiem mogło być święte drzewo, góra kosmiczna, kamień lub totem, wokół którego kumulowało się życie danej społeczności.

Kryzys. Stan załamania zaburzający równowagę. Ale też moment przełomu, decydującego zwrotu. W ujęciu medycznym to punkt kulminacyjny, po którym następuje przesilenie i rozstrzygnięcie: wyzdrowienie lub śmierć.

Wystawa prezentuje prace z trzech różnych okresów twórczości Katarzyny Górnej, budując opowieść o przemocy klasowej, opresji i byciu razem na zdewastowanej planecie.

Rzeczywistości jest nieskończenie wiele. Powstają m.in. w chwili, gdy na rozdrożu wybieramy jedną z możliwych ścieżek lub wydeptujemy nową.

Co pojawiło się w mojej głowie, kiedy Maciek Cholewa opowiedział mi o swojej planowanej wystawie:

„Brzydko jest zasługiwać́ na karę, ale i mało chwalebnie karać.”
Michel Foucault

Tytuł wystawy Liliany Piskorskiej przywołuje myśl marksistowskiego filozofa Antonio Gramsciego, wedle której o zakresie wpływów decyduje nie tylko władza polityczna, lecz również instytucje społeczne, kulturalne i religijne.

Z Raportu Fundacji Katarzyny Kozyry wynika, że sytuacja kobiet na polskich uczelniach artystycznych jest fatalna. Studentki stanowią 77% ogółu studiujących, natomiast tylko 22% to pracowniczki na poziomie kadry profesorskiej. Podobnie zapewne wygląda sytuacja dotycząca rynku sztuki.

„Ja już nie mogę”

Opera często denerwuje ludzi
Rozrywka dla białych i bogatych
Nudnych i nabzdyczonych

(...)
But they pulled me out of the sack,
And they stuck me together with glue.
And then I knew what to do.
I made a model of you,
(...)
So daddy, I’m finally through.
Sylvia Plath, Daddy, fragment