Wystawy
![](/f/_e/cl/26e7e4e9a720b09d5cd333d746096f59.jpg)
Piotr Bujak. Chłopcy do bicia
Piotr Bujak, w ramach projektu Służbówka, przeciwstawia różne perspektywy widzenia związane z funkcjonowaniem policji. Pierwszy z nich obrazuje nadużycia władzy wobec obywatela, drugi podkreśla brutalność systemu wobec szeregowego funkcjonariusza.
![](/f/_e/cl/f00672cd7bbf2f8a7176599014f84808.jpg)
Najpiękniejsza katastrofa
udział biorą: Kolektyw APART, Karolina Brzuzan, Mikuláš Černík, Sara Czyż, Marcin Doś, Krzysztof Jung, Tamás Kaszás, Michal Kindernay, Diana Lelonek, Barbara Sass, Marta Senk, Pavel Sterec, Tereza Stöckelová, Vladimír Turner
![](/f/_e/cl/73d10c4d7bfa8d794b8511a73bc063b8.jpg)
HateFree?
Idea wystawy jest oparta na założeniu, że niska pozycja mniejszości romskiej w naszym społeczeństwie wynika z systematycznej nieskuteczności mechanizmów, które powinny zapewniać godne warunki życia wszystkim ludziom, bez względu na ich kolor skóry czy pochodzenie etniczne.
![](/f/_e/cl/2ad0acd20576c8f5d70dd49dc18b453a.jpg)
Wiktor Stribog. Sny o byciu zjedzonym
Poprzez wydrążone jabłko Agatka trafia do Krainy Grzybów, gdzie poznaje wiewiórkę Małgosię o wielu obliczach. Małgosia jest wszędzie - również w nosie Agatki - i zachęca ją do odnalezienia w sobie grzybowego światła. Z ich wspólnych przygód dowiadujemy się, jak zrobić z papieru, jak poprawnie telefon oraz jak swoje dziecko.
![](/f/_e/cl/22a79c379d4b626b21fbc87906f29430.jpg)
Księżyc jest tylko dla dorosłych
udział biorą: Olaf Brzeski, Hubert Czerepok, Inchrome, Katarzyna Łaciak, Natalia Juranek, Rubén Serna, Dominik Skiendziel, Grażyna Sokołowska, Rafał Urbacki, Paweł Wątroba, Konrad Wujciów
oraz: Alicja, Arek, Daria, Dawid, Dominik, Dorota, Iga, Julita, Klaudia, Magda, Martyna, Michał, Olga, Patryk, Roksana
![](/f/_e/cl/02cfba3862185f2ebc3ba8e1a95616cc.jpg)
Juraj Florek. Coal and Eggs
Idea pracy Juraja Florka jest prosta – jako temat malarski wybiera współczesne środowisko miejskie, urbanistyczny krajobraz, szczególnie jego industrialną i postindustrialną tkankę.
![](/f/_e/cl/748402676bf7e91b275c2c6190fff160.jpg)
Marek Wodzisławski. Martwe pole
W martwym polu – obszarze braku widoczności – Marek Wodzisławski umieszcza śmierć w wymiarze biologicznym. Jej pozorne ukrycie jest tożsame z niemożnością doświadczenia oraz ludzkim lękiem przed defragmentacją i rozkładem.
![](/f/_e/cl/3235981de4d9eccb461314892cf714ac.jpg)
Małgorzata Goliszewska. Ja ci życzę jak najlepiej
Przeczytałam strasznie dużo poradników: polskie, amerykańskie, on-line, stałam się ekspertką. Przez lata żyłam wśród doradzania i odradzania.
Małgorzata Goliszewska
![](/f/_e/cl/022f26a226d238e6a9d08b1657dbf4a8.jpg)
Grzegorz Hańderek. Nic się nie stało
Wystawa Grzegorza Hańderka Nic się nie stało odnosi się do problemu wspólnoty symbolicznej i wyobrażonej, odwołującej się do zmitologizowanej przeszłości bądź kształtowanej na traumie czy mityczno-symbolicznym instynkcie o quasi-religijnym rodowodzie, a także wspólnoty jako zjawiska opresyjnego.
![](/f/_e/cl/22c71033d6fe48ecc85e378beb70c39e.jpg)
Małgorzata Szandała. Internacjonalizm: przypis do landszaftu z fikusem i szpilplacem
internacjonalizm
1. «dążenie do równouprawnienia, przyjaźni i współpracy wszystkich narodów»
2. «wyraz zapożyczony z jakiegoś języka do wielu innych języków i mający w nich to samo znaczenie»
![](/f/_e/cl/97479e63443a3978f0c99491e31e166f.jpg)
Dorota Hadrian. Marzanna
Wirginia Woolf w 1929 roku postulowała dla twórczyń o własny dochód i własny pokój zamykany na klucz. W 2018 roku własna pracownia dla większości artystek nadal pozostaje w sferze marzeń.
![](/f/_e/cl/cc9dd5ddd34133827b41bc1e5861f0c7.jpg)
Nie mów mi jak mam żyć
We współpracy z Fundacją Kultura Obrazu (Anna Sielska, Ewelina Lasota, Helena Zakliczyńska, Barbara Kubska)
autorzy książek: Wanessa, Dominik, Klaudia, Dawid, Adam, Dominik
![](/f/_e/cl/a013bbb08b8b6e5a00f26943a87c23d5.jpg)
Martyna Wolna. Gorzko, gorzko
„Popatrz, to jest robota. Podejdziesz, powiesz: tu kreska, tu kropka; pooglądasz sobie piękne ciałko. I co? I wypłata ląduje w kieszeni.”1
![](/f/_e/cl/1b24fcd898e3f4527bd3314e4c85a6f2.jpg)
Adelina Cimochowicz. Jak się dziś czujecie?
Punktem wyjścia pierwszej indywidualnej wystawy Adeliny Cimochowicz jest irracjonalny lęk wynikający z braku zaufania do samej siebie.