Najbardziej uniwersalnym, pojemnym symbolem obiektu kultu jest kamień. W historii religii często utożsamiano go z bramami niebios. Jego trwałość przeciwstawiana była kruchości ludzkiej egzystencji. Kamień symbolizuje to, co wieczne i niezniszczalne. Kult menhirów jest jednym z najbardziej pierwotnych objawów ludzkiej religijności. Wierzono, że w kamieniach żyją duchy przodków, że mogą one stanowić ochronę przed złymi mocami.
Kamienie to zapis obserwacji psychologicznej, socjologicznej i estetycznej. Na wystawie istotne są miejsca, w których  Marek Wasilewski dokonał rejestracji swoich prac wideo: Jerozolima, Istambuł, Licheń. Za każdym razem tworzą one wyimaginowane lub symboliczne centrum wszechświata. W kolejnych realizacjach na podobieństwo tych miejsc istniejących w skali „makro” artysta stwarza swoje prywatne mikro-centra i powtarza pełen namaszczenia rytuał w formie czysto abstrakcyjnej, skoncentrowanej na relacji z materią akcji performatywnej.
Na wystawie pojawiają się prace będące zarówno dokumentalnym zapisem wydarzeń i miejsc, jak i zainspirowane nimi działania performatywne.

Marek Wasilewski - ur. w 1968 roku. Ukończył PWSSP w Poznaniu (1993) i Central Saint Martins College of Art. & Design w Londynie (1998). Był stypendystą the British Council, Fundacji Fulbrighta i Kościuszko Foundation. Jest profesorem Uniwersytetu Artystycznego  w Poznaniu, wykłada na Wydziale Komunikacji Multimedialnej. Autor tekstów o sztuce i redaktor naczelny dwumiesięcznika „Czas Kultury”. Jest autorem książek Sztuka nieobecna (1999), Sex, pieniądze i religia (2001), Czy sztuka jest wściekłym psem? (2009). Jego twórczość koncentruje się przede wszystkim na realizacjach wideo. Jego prace były pokazywane między innymi w Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu (2009), na Fokus Łodź Biennale (2010), w CSW Kronika w Bytomiu (2011), CAFA Museum of Art w Pekinie (2014).

Multimedia na wystawie zapewnia: Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych oraz Epson.