Biurokratyzm relacji międzyludzkich i poczucie obcości stają się materiałem do przepracowania społecznej alienacji, tak aby kontakt z rzeczywistością zbliżył się do relacji opartych na zaufaniu, a oswojony tzw. świat zewnętrzny zaczął generować znaczące wartości. Wystawa w Kronice mówi o potrzebie kontaktu z samym sobą oraz o stanie umysłu niwelującym podział podmiot/przedmiot.

Wszystko czuwa jest również odpowiedzią na wymóg szybkiego i sprawnego manipulowania informacjami, nieustającej gotowości do podejmowania decyzji najlepszych z możliwych, by nie wypaść z obiegu oraz emocjonalnych konsekwencjach wynikających z presji działania. Mówi też o świecie sztuki: rozdartym pomiędzy potrzebą pogłębionej refleksji a medialną polityką pomnażania doznań, generującym antagonizmy oraz pożywkę dla intelektualnych i estetycznych uniesień, których ilość oraz prędkość skazuje nas na niepowodzenie pełnego uczestniczenia, skupienia, utrudnia analizę.

Pierwsza część wystawy to przestrzeń nic-nie-robienia, minimalizacji bodźców, redukcji informacyjnego szumu, gdzie "rosnąca" włosiem do góry szczotka ulicówka ukaże się jako pełnoprawny uczestnik. Ekspozycja będzie jednocześnie miejscem przejścia, dającym możliwość odpoczynku pracownikom oraz odwiedzającym. W części drugiej artystka zaprosi do działania, manualnej, fizycznej czynności heblowania; pracy opartej na powtarzaniu określonych ruchów pomagających osiągnąć stan wysokiej koncentracji (flow/przepływ). Skupiając uwagę na jednej mechanicznej czynności zatracamy racjonalną obecność w rzeczywistości, zaciera się również poczucie granic pomiędzy materią ożywiona i nieożywioną

Wszystko czuwa w przewrotny sposób nawiąże również do tradycji galerii jako świątyni sztuki. Artefakty nie domagają się ubóstwiania, lecz mogą zostać wykorzystane jako narzędzie służące kontemplacji. Podział na kontemplację i pracę przywodzić może skojarzenia z tradycjami monastycznymi, gdzie nie tylko wyznacza on rytm codziennych aktywności, lecz sam w sobie staje się praktyką duchową.

Podczas otwarcia wystawy odbędzie się pierwszy koncert zespołu Magdaleny Starskiej.

Skład zespołu:
Magdalena Starska
Aleksandra Winnicka
Gosia Sobczyk
Wojciech Hass

Magdalena Starska (1980) – artystka performance, autorka rysunków i instalacji. Ukończyła poznańską Akademię Sztuk Pięknych w 2005 roku (dyplom w pracowni prof. Jarosława Kozłowskiego). Członkini poznańskiej grupy „Penerstwo” (artystyczna grupa absolwentów poznańskiej ASP założona w 2007 roku, do której obok artystki należą: Piotr Bosacki, Wojtek Bąkowski, Konrad Smoleński, Radosław Szlaga, Tomasz Mróz oraz Iza Tarasewicz). Stypendystka MKiDN w dziedzinie „Sztuki plastyczne” (2010); jako członkini grupy „Penerstwo” otrzymała nagrodę TVP Kultura „Gwarancje Kultury” w kategorii „Sztuki wizualne” (2011).