Plica polonica to łacińska nazwa oznaczająca kołtun polski. Ma on w Polsce bogatą historię, znany był od czasów pogańskich, spotykany gdzieniegdzie jeszcze na początku XX wieku, i choć „schorzenie" zwane kołtunem obserwowano także w innych krajach, to nigdzie nie występowało tak masowo, jak w Rzeczypospolitej. Stąd przekonanie, iż było to zjawisko charakterystyczne dla naszego społeczeństwa. Z kołtunem związane były liczne zabobony, ludowy przesąd zakazywał obcinania go, z obawy przed chorobą psychiczną czy ślepotą. Hodowanie na głowie tego sklejonego łojem i brudem pęku włosów chronić miało przed chorobami i diabłem.

Wystawa Plica polonica, bazując na zjawisku oraz nawiązując do pejoratywnego znaczenia pojęcia, które wykształciło się w XIX wieku, ukazuje obecną sytuację Polski, w kontekście efektu zachodzących w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat procesów modernizacyjnych oraz towarzyszących im porażek i sukcesów. W dzisiejszej potransformacyjnej rzeczywistości słowo nabiera nowych znaczeń. Projekt stara się odnaleźć i zobrazować dzisiejszą „kołtunerię" kulturową, prezentując prace artystyczne, które jak papierek lakmusowy, ukazują kwestie najbliższe debacie społecznej, a także drugorzędne elementy codziennego życia: przyzwyczajenia, potrawy, rozgrywki sportowe, ikonosferę ulicy, pamiątki historyczne, polskie kino czy modę.

Pokazywane w Kronice prace artystów: Piotra Bujaka, Bogny Burskiej, Huberta Czerepoka, Mayi Gordon, Katarzyny Górnej & Jakuba Majmurka, Michała Korchowca, Jerzego Lewczyńskiego, Zbigniewa Libery, Jacka Niegody, Doroty Nieznalskiej, Patrycji Orzechowskiej, Krystyny Piotrowskiej, Stephanie Syjuco, Andrzeja Tobisa, Piotra Wysockiego, odnosząc się do pojęć obecnych w polskiej świadomości społecznej, stawiają pytania w dyskusji na temat naszego miejsca w kraju i na świecie oraz tworzą pejzaż współczesnej Polski widzianej z perspektyw małych „narracji".

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.