Narracja wystawy skupia się na wybranych aspektach ludzkiej egzystencji i koresponduje z wydaną na początku XX wieku trylogią Maurycego Maeterlincka: „Życie pszczół”, „Życie termitów” i „Życie mrówek”, w której belgijski noblista, pod pozorem wywodu entomologicznego, przyjmuje strategię paraboliczną, traktując świat owadów jako metaforę świata ludzkiego. Idąc tym tropem, wystawa „Życie ludzi” celowo i przesadnie antropomorfizuje świat przyrody, aby zanalizować poszczególne grupy owadów społecznych. Poszukiwanie punktów wspólnych i krytyczna analiza mechanizmów występujących w świecie natury w odniesieniu do funkcjonowania człowieka w grupie, stawia finalne pytanie o miejsce jednostki w społeczeństwie.

Wersja cyfrowa publikacji jest dostępna na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.